Spokojna, w końcu spokojna

W końcu, 

w końcu poczułam tą magię, przypływ sił i nadzieję.

Poczułam że idą Święta. 

I nawet przerażona już nimi nie jestem. Jakoś to będzie...

Ciasta się ukręci, mięsko już czeka na przyrządzenie ...

tylko pomysłu na sałatkę brak, ale podstawowe składniki są. 

Nawet z jajkami się troszkę pobawiłam, 

porządki w końcu są bliżej końca niż dalej, 

jest dobrze.

Jeszcze jutro ostatnie poprawki,

troszkę kosmetyki, szczypta smaku i będę gotowa. 

Będziemy gotowi. 

U nawet głowa, która do 16 godziny nie chciała mi odpuścić w końcu ustąpiła. 

Roksanka dzisiaj z chęcią myła i porządkowała zabawki

Wiem, że bez pomocy męża nie dała bym rady.

 Kochany, nic mi nie mówiąc, wziął wolne na piątkowy dzień, żebym nie była z tym wszystkim sama. 

Wziął dzień wolnego, chociaż nic nie mówiłam. 

Pomyślał, że może się przydać. 

Oczywiście że się przydał, pomógł mi i to bardzo. 

W porządkach, w zakupach, w uspokojeniu się przede wszystkim. 

Bo gdy idziemy ramię w ramię, to wtedy czuję, że ze wszystkim damy radę. 

Że nie ma rzeczy niemożliwych. 

Co prawda gałązki wciąż bez listków, ale chociaż trawa wyrosła

I nawet dzieci dzisiaj z chęcią pomagały.

Nikt nie krzyczał, nie kłócił się, nie fochał i jakoś tak powoli i spokojnie minął nam ten dzień.

A gdy dzieci już usnęły, rozluźniona i spokojna, tak troszeczkę dla relaksu, postanowiłam się pobawić.

A i kura zaczęła pisanki składać :P

Rękawiczkowa kura, pisanki, serwetkowa trawa i robi się świątecznie :)

Powoli tworzymy prawdziwą atmosferę, której dopełnieniem będą smakowitości

przyrządzane głównie przez mojego Ukochanego. 

I wiem, że będzie pysznie, smacznie, aromatycznie ... będzie wspaniale!!