Z ząbkiem w tle :)

Odsłonięta roleta daje nadzieję na piękny - ciepły dzień.

 Za oknem piękne słońce i ani jednej chmurki. 

Siedzę, popijam kawę, 

zastanawiam się jednocześnie czym zaskoczy mnie dzisiejszy dzień. 

Dwa dni nie było mnie tutaj. 

To były dwa dni walki. 

Walki z wybijającym się ząbkiem Oskara i ząbkową wścieklizną Janka. 

Nie było źle. 

Ba mogę powiedzieć że było nawet dobrze. 

W użyciu wszystkie gryzaki, ręce, stopy i co tylko po drodze moim chłopcom się nawinęło pod rękę. Dentinox sprawdza się dobrze a i Ibuprom pomagał załagodzić sytuację. 

Było płaczliwie, było głośno i marudnie, ale jakoś tak znośnie. 

A może wiedząc co mnie czeka nastawiłam się już szybciej na to że będzie tragedia 

i dlatego podchodzę do tego tak spokojnie?

 Co mogłam pomóc - to pomogłam. 

Jak mogłam ulżyć tak ulżyłam. 

Minus wyszedł jeden ale ogromny - dwie noce chłopcy spędzili u nas w łóżku. 

Nie miałam siły wstawać co pół godziny, uspokajać, lulać tulić i odkładać. 

A u nas w łóżku jakoś tak spokojniejsi byli i szybciej można było załagodzić sytuację.

 Konsekwencje są mi znane. 

Tak, wiem - będą problemy żeby odłożyć, będą chcieli spać z nami, nie będą chcieli spać w łóżeczkach ... mam tylko nadzieję  że nie będzie tak źle. 

Poradzę sobie i z tym. 

Jak zawsze. 

U Oskara część ząbka jest już widoczna. 

Przebił się więc teraz powinno być tylko lepiej. 

U Janka ząbka nie widzę,

 ale podejrzewam, że już w minimalnym stopniu też ujrzał światło dzienne, 

bo dziecko namiętnie pokazuje mi jęzorek, 

jeżdżąc nim zawsze po jednej stronie ust. 

Sprawdza, bada, zastanawia się co w buźce się zmieniło.

 Ja zmian nie widzę ale on je czuje. 

A ja? 

Piję kawę, spokojna, 

odpoczywam po nocy i rozmyślam o tym, 

co nowy dzień nam przyniesie. 

Myślę, że będzie dobrze. 

To słońce, to niebo - będzie dobrze! 

Na pewno będzie dobrze!

Życzę Wam miłego dnia:)

Tak optymistycznie i z odrobiną szaleństwa :)