Nienormalni

Nienormalna, mówili, gdy z samego rana, bez śniadania, leciałam na przystanek, bo zaraz miał przyjechać. Nienormalny, mu mówili, gdy w deszczu, na rowerze potrafił przyjechać, mokry jak siedem nieszczęść, bo chciał się spotkać a nie było autobusu. Nienormalna, z roziskrzonymi oczami wpatruje się w telefon. Nienormalny, gdy idzie przez miasto niemiłosiernie fałszując, i śmieje się do wszystkich wokoło. Całe życie otaczamy się wariatami. Ba! Sami w większości nimi jesteśmy.

Od małego walcząc o niezależność, lądujemy w końcu w związku, i znów musimy uzgadniać, dopasowywać, kombinować, by i nasze i ich było zawsze na wierzchu. Uczymy się samodzielności, by potem trudniej było podejmować wspólne decyzje. Chcemy zdobywać świat, chcemy robić to co nam się żywnie podoba, walczymy z rodzicami o niezależność, by później nie móc zaznać chwili samotności nawet na toalecie. Czy to normalne?

Wszyscy jesteśmy wariatami. Racjonalnie walczymy o wolność i niezależność, by potem irracjonalnie wikłać się w związki, zakładać rodziny, komplikować sobie życie, karierę, i tracić niezależność na rzecz niezależności innych. Uczymy się kreatywności i kompromisów.  Przyzwyczajamy, do walki, gdy potrzeba nam chwili ciszy i chowamy się w łazience. Uczymy się spać na raty. Czasem godzina, dwie na dobę to luksus, którego potrafią nam zazdrościć inni uwikłani. Zdecydowanie, jesteśmy nienormalni. 

Przychodzi czas żonglowania pieluchami, wiecznego niedospania, a mimo wszystko szukamy jeszcze chwili swobody, by pobyć chwilę sam na sam, choćby na pralce.  Miejsce w łóżku, to luksus, na który będziemy mogli pozwolić sobie najszybciej na emeryturze. A i z sexem może być podobnie. Zaczynamy tolerować chrapanie, przestaje przeszkadzać nam zasmarkany nos drugiej osoby, a bączek kwitujemy cichym półuśmiechem. A masz!

Dziś dzień Św. Walentego. Patrona m.in. chorób psychicznych. To zdecydowanie nasz dzień. Wszystkiego Dobrego Zakochańcy!!  A wy jakie popełniacie szaleństwa? Czy i wy jesteście Nienormalni?