Z szydełkiem lub młotkiem, z pędzlem lub pędzelkiem do makijażu. Na pieszo, o lasce, na rolkach lub na wózku. Spacerująca, spiesząca się drobnym, lecz zdeterminowanym krokiem, biegnąca za wnukami, dla zdrowia po parku czy do pracy.
Przerzucający strony gazety, czy łopatą ziemię we własnym ogrodzie, jeżdżący autem, lub motorem, rowerem, lub wózkiem. Opowiadający historię rodziny lub wrażenia z ostatniej zagranicznej wycieczki.
Babcie i dziadkowie. Inni, za naszych czasów - inni za czasów naszych dzieci - i my, my też będziemy inni, niż dziadkowie nasi. Naznaczeni doświadczeniem płynącym z życia, chowający w sercach miliardy małych i dużych sekretów i tajemnic. Cieszący się spokojem emerytury, lub nie mogący usiedzieć w miejscu. Rodzice naszych rodziców, ale i nasi rodzice, dziadkowie dzieci naszych.

Wszystkim Babciom, i wszystkim Dziadkom. Byście zawsze byli w sercach waszych bliskich. By zawsze o was pamiętali. By szanowali. Jest za co.
Piękny post, na prawdę piękny zwłaszcza w tym szczególnym dniu!
OdpowiedzUsuńDziękuję. Dzień Wyjątkowy, bo wyjątkowi są Solenizanci.
Usuńpiękny post :*
OdpowiedzUsuńMoich już dawno nie ma...
OdpowiedzUsuńZrobiłam w tym roku wiele babciowych kartek... i tak jakoś przykro że dla tych swoich nie zrobiłam i już nigdy nie zrobię żadnej :(
A wiesz, ja bym zrobiła <3 Zrób i dla nich w przyszłym roku. Wsadź w butelkę i puść rzeką, lub umocuj do balona i wyślij prosto w niebo :) Dla siebie, dla nich, dla pamięci :) To może być piękna tradycja :)
Usuńpieknie oddany hold :*
OdpowiedzUsuń<3
Usuńpięknie to ujęłaś
OdpowiedzUsuńDziękuję :)
Usuń